Τόσο η υπεραπλούστευση όσο και η υπερβολή είναι εξίσου κακοί σύμβουλοι στη διαχείριση των διατροφικών περιορισμών. Κίνδυνος υπάρχει και οφείλουμε όλοι, είτε έχουμε στην οικογένειά μας κάποιο άτομο που αντιμετωπίζει τέτοιες δυσκολίες είτε όχι, να δείχνουμε ευαισθησία και να προνοούμε ώστε να μη φέρνουμε τους γύρω μας σε άβολη θέση ή ακόμα περισσότερο να μη θέσουμε την υγεία τους σε κίνδυνο.​

 

Παρακάτω ακολουθούν κάποιες σύντομες προτάσεις με σκοπό την κατανόηση από το γενικότερο περιβάλλον της συνολικής μας ευθύνης, όπως και την καλύτερη ψυχολογική διαχείριση της κατάστασης από την οικογένεια.

 

Κοινωνικό περιβάλλον

 ​

• Αποφύγετε τα φαγώσιμα κεράσματα σε χώρους, όπως σχολεία, φροντιστήρια, αθλητικοί σύλλογοι, καθώς δε γνωρίζετε με βεβαιότητα αν είναι ασφαλές να καταναλωθούν ορισμένες τροφές. Τα μη φαγώσιμα κεράσματα (π.χ. βιβλία, μαρκαδόροι, παιχνιδάκια) θα ενθουσιάσουν εξίσου τα παιδιά που θα τα λάβουν.

• Πάντοτε να ρωτάτε τους γονείς των παιδιών που φιλοξενείτε στο σπίτι σας αν υπάρχει κάποια διατροφική ιδιαιτερότητα που πρέπει να γνωρίζετε όπως και τρόπους αντιμετώπισης κάποιας ανεπιθύμητης αντίδρασης.

• Ενημερώνετε τους άλλους γονείς σχετικά με τα φαγητά που θα προσφερθούν σε κάποια γιορτή που διοργανώνετε. Αν αναφερθεί θέμα σε ορισμένα τρόφιμα, αφαιρέστε τα εντελώς.

• Μιλήστε στα παιδιά σας για τη δυσκολία που αντιμετωπίζει ο φίλος τους και παροτρύνετέ τα να είναι υποστηρικτικά απέναντί του.

​ 

​

Οικογένεια

 ​

Όταν ένα παιδί νηπιακής ή σχολικής ηλικίας έρχεται αντιμέτωπο με τη διάγνωση μιας κατάστασης που σχετίζεται με κάποια διατροφική απαγόρευση, χρειάζεται χρόνο ώστε να αποδεχτεί το γεγονός. Αρχικά, είναι αναμενόμενη κάποια ευερεθιστότητα, κλάματα και ένταση. Επίσης, συχνά παρατηρείται έλλειψη ενδιαφέροντος για το σχολείο, απομόνωση, ακόμα και επιθετικότητα προς τα άτομα του περιβάλλοντός του που δεν βιώνουν ανάλογους περιορισμούς.

Έχει παρατηρηθεί ότι η ποιότητα ζωής των οικογενειών που αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους θέματα χαρακτηρίζεται από έντονο άγχος. Όσο πιο ήρεμα διαχειρίζεται ο γονιός την κατάσταση –ή έστω δείχνει ότι τη διαχειρίζεται– τόσο πιο σίγουρο θα αισθάνεται και το παιδί. Είναι απολύτως κατανοητό το να είστε προνοητικοί και προσεκτικοί αλλά προσπαθήστε να αποβάλλετε τον πανικό. Είναι δεδομένο ότι δεν είναι δυνατόν να βρίσκεστε πάντοτε δίπλα στο παιδί σας οπότε, το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να εκπαιδεύσετε το ίδιο αλλά και το περιβάλλον του κατάλληλα, ώστε να είστε όλοι ήσυχοι ότι το παιδί σας είναι ασφαλές και μακριά σας.

​

Καταρχάς είναι κρίσιμο να μην κρύψετε την κατάσταση από το παιδί σας. Προκειμένου να είναι σε θέση να διαχειριστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη διατροφή του, πρέπει:

• Να γνωρίζει τις επικίνδυνες τροφές.

• Εάν η ηλικία του το επιτρέπει, να μάθει να αναγνωρίζει τα επικίνδυνα συστατικά στις ετικέτες των τροφίμων.

• Να μη δέχεται τρόφιμα από άλλους (π.χ. σε περίπτωση κεράσματος στο σχολείο, οπότε θα μπορούσατε να του παρέχετε εσείς κάτι εναλλακτικό στο σπίτι, για να μη νιώθει ότι το ίδιο στερείται λόγω του περιορισμού του τις γλυκές απολαύσεις).

• Να φροντίζει να έχει μαζί του σνακ που έχετε επιλέξει ως ασφαλή σε περίπτωση που θέλει να φάει κάτι πρόχειρο εκτός σπιτιού.

• Να εξερευνήσετε μαζί του εναλλακτικές λαχταριστές επιλογές ώστε να μην νιώθει περιορισμένο.

• Να καταλάβει ότι το σχολείο είναι ένας ασφαλής και ελεγχόμενος χώρος στον οποίο έχετε εσείς πρώτα απ’ όλους εμπιστοσύνη.

 

Επίσης, είναι πολύ βασικό να προνοείτε και να ενημερώνετε το περιβάλλον του παιδιού για τους διατροφικούς του περιορισμούς.

Συγκεκριμένα:

• Ζητήστε από το γιατρό του ένα σαφές σχέδιο δράσης (θεραπευτικό σχήμα) σε περίπτωση ανάγκης και δώστε το σε όλους τους υπεύθυνους ενήλικες με τους οποίους έρχεται σε επαφή το παιδί (συγγενείς με τους οποίους περνάει πολύ χρόνο, σχολείο, φροντιστήρια ή χώρους άλλων δραστηριοτήτων).

• Παρέχετε στο σχολείο όλες τις απαραίτητες πληροφορίες και αφιερώστε χρόνο ώστε να κατατοπίσετε τον εκπαιδευτικό της τάξης να αναγνωρίζει τα πρώιμα συμπτώματα μιας αλλεργικής ή άλλου τύπου αντίδρασης. Επιπρόσθετα, μπορείτε να δώσετε στον εκπαιδευτικό της τάξης το σχέδιο δράσης (θεραπευτικό σχήμα) που σας έχει χορηγηθεί από το γιατρό σας.

• Προσπαθήστε να λαμβάνετε εκ των προτέρων πληροφορίες για το μενού σε εστιατόρια και κοινωνικές εκδηλώσεις και να ενημερώνετε τους υπεύθυνους σχετικά με τους περιορισμούς που υπάρχουν. Έτσι, θα μειώνετε τις πιθανότητες να βρεθείτε αντιμέτωποι με ένα τραπέζι γεμάτο από «Όχι» και «Μη», κάτι που ίσως προκαλέσει εκνευρισμό και απώλεια διάθεσης.

• Περιορίστε την παρουσία των απαγορευμένων συστατικών μέσα στο σπίτι (όχι τόσο ώστε να μην προκαλούνται συναισθήματα ζήλιας στο παιδί –καθώς αυτά είναι αναπόφευκτα– όσο για να αποκλειστεί το ενδεχόμενο, από λάθος ή ακόμα και ηθελημένα σε κατάσταση πειραματισμού από μέρος των παιδιών, να τεθεί το ίδιο σε κίνδυνο μιας δυσάρεστης αντίδρασης).

  

Εάν εκπαιδεύσετε σωστά το παιδί σας και αν καταφέρετε να διαχειριστείτε την κατάσταση με ψυχραιμία, θα χτίσετε μία ανεξάρτητη και υπεύθυνη προσωπικότητα και όχι ένα άτομο που αισθάνεται περιορισμένο και ευπαθές.

 

Όπως διαπίστωσε και το Κουνελάκι…

Τα ΝΑΙ είναι ατελείωτα, αρκεί να τα ανακαλύψουμε!

 

*Οι παραπάνω προτάσεις δεν έχουν σε καμία περίπτωση ως στόχο να αντικαταστήσουν τις ιατρικές οδηγίες αλλά μονάχα να τις συμπληρώσουν.